105 Kawiarnia Naukowa – 26.10.2017

105 Kawiarnia Naukowa.

prof. dr hab. inż. Jan Hupka (Politechnika Gdańska): Eter dimetylowy – paliwo przyszłości?

Zapowiedź relacji:

DME stanowi bardziej przyjazne środowisku paliwo od oleju napędowego dla silników diesla oraz olejów bunkrowych dla turbin okrętowych. Stosowany jest również jako propelant oraz surowiec chemiczny.

W przypadku konwencjonalnych metod otrzymywania eteru dimetylowego problemem jest ich opłacalność. DME produkuje się głównie przez dehydratację metanolu przy użyciu kwaśnych katalizatorów w dwóch etapach: otrzymywania metanolu, a następnie jego odwodnienia w oddzielnym reaktorze. Nowsze rozwiązania produkcji DME polegają na bezpośredniej syntezie z gazu syntezowego z zastosowaniem katalizatorów bifunkcyjnych (składających się z dwóch części, jednej do syntezy metanolu i drugiej do dehydratacji), które umożliwiają odwadnianie alkoholu powstającego z gazu syntezowego w jednym reaktorze, co znacznie obniża koszt produkcji.

DME wydaje się szczególnie korzystnym paliwem dla obszarów morskich, dla których wprowadzono, zgodnie z załącznikiem VI Międzynarodowej Konwencji o Zapobieganiu Zanieczyszczaniu Morza przez Statki (MARPOL), nowe przepisy mające na celu zmniejszenie zanieczyszczeń powietrza przez statki spalinami, oparami ładunku lub substancjami niszczącymi warstwę ozonową. Dla wyznaczonych specjalnych obszarów kontroli emisji siarki (SECA – sulfur emission control areas), które obejmują Morze Bałtyckie, Morze Północne i obszar obejmujący 24 mile morskie od wybrzeża Kalifornii, ustalono bardzo rygorystyczne wartości dopuszczalnej zawartości siarki w paliwie bunkrowym, które od 2015 r. nie może przekraczać 0,1 procentu. Jednym z korzystnych rozwiązań dla statków pływających po obszarach SECA jest wykorzystanie DME jako paliwa w silnikach wysokoprężnych, które wymagają jednak określonych modyfikacji.

Skrót relacji:

długość materiału: 13:56

Prof. Jan Hupka wykształcenie i stopnie naukowe oraz tytuł naukowy profesora uzyskał w Politechnice Gdańskiej w naukach technicznych, dyscyplina naukowa technologia chemiczna i inżynieria chemiczna. Od 30 lat współpracuje z University of Utah (Salt Lake City, USA). Posiada dorobek naukowy i wdrożeniowy w zakresie technik separacyjnych oraz ich wykorzystania w technologii chemicznej i ochronie środowiska.

Jest autorem i współautorem ponad 300 publikacji, w tym opublikowanych 80 doniesień konferencyjnych, 25 patentów, 9 rozdziałów w książkach wydanych w kraju i zagranicą. Odbył szereg staży naukowo-przemysłowych m.in.: w kopalni metali szlachetnych w Nevadzie (USA), a także w Kanadzie, Meksyku oraz Chile. Jest autorem i współautorem ponad dwustu opracowań, ekspertyz i opinii dla przedsiębiorstw przemysłu chemicznego i przemysłów pokrewnych, dla organów administracji państwowej i samorządowej, a także autorem wdrożeń urządzeń i technologii z zakresu ochrony środowiska w przemyśle chemicznym i przemysłach pokrewnych. Kierownik licznych projektów kluczowych dla gospodarki. Wypromował 27 doktorów. Zorganizował kilkanaście konferencji międzynarodowych i krajowych w tematyce czystszych technologii, zagospodarowania odpadów oraz szeroko rozumianej ochrony środowiska.

Od 2006 roku jest kierownikiem Katedry Technologii Chemicznej Wydziału Chemicznego PG, w latach 2005-2008 był Prodziekanem ds. Rozwoju Wydziału Chemicznego, od 2008 do 2012 roku był Prorektorem ds. Badań Naukowych i Wdrożeń PG, a od 2012 do 2016 roku był Dyrektorem Centrum Ropy i Gazu Węzła Innowacyjnych Technologii Politechniki Gdańskiej. Członek kilkunastu komisji i organizacji zawodowych, rad naukowych, programowych i konsultacyjnych, a także kilku komitetów redakcyjnych. Jest wielokrotnym laureatem (indywidualnie i zespołowo) nagród za działalność badawczą i dydaktyczną, m.in. dwóch prestiżowych nagród przyznanych w USA za osiągnięcia naukowe.

Pełna relacja:

długość materiału: 84:16

______________________________________

Do Kawiarni Naukowej zapraszamy w każdy ostatni czwartek miesiąca , o godz. 18:00 do Hotelu Rezydent w Sopocie, Plac Konstytucji 3 Maja 3.

Wstęp do Kawiarni Naukowej jest wolny.